Daniël 9:24
In vers 24 is sprake van 70 weken. In Israël waren niet alleen de dagen, maar ook de jaren in weken gegroepeerd, met elk 7e jaar als een sabbat(sabbatsjaar).
Hier in hoofdstuk 9 is sprake van 70 'jaarweken'. Dat blijkt o.a. uit de uitdrukking in 10:3, waar in onderscheid van de eerder genoemde weken, sprake is van 'drie volle weken' (NBG51), in 't Hebreeuws letterlijk: 'drie weken der dagen' (zoals in de SV).
Bovendien sluit dit aan bij de hoofdgedachte van het gedeelte. Israël was veroordeeld tot 70 jaren ballingschap (Jeremia 25:12; 29:10), omdat het land nog 70 sabbatsjaren tegoed had (zie 2 Kronieken 36:21), die blijkbaar gedurende de koningentijd niet in acht werden genomen.
Als de 70 jaren ballingschap vol zijn, is daarmee een periode van 70 jaarweken afgesloten. Maar hoewel het volk nu mag terugkeren, betekent dat niet, dat het nu al het moment is dat als Gods beloften in vervulling gaan. Nog eens zo'n periode moeten de Israëlieten wachten.
In die periode zal eerst Jeruzalem herbouwd worden. Het bevel daartoe is in 445 voor Christus gegeven door Artachsasta (Nehemia 2). De periode tot op 'een gezalfde' (NBG), 'Messias' (SV) zal 69 'weken' of 483 jaar zijn, verdeeld in 7 en 62 weken. De eerste periode is nodig geweest voor de herbouw van de tempel en de completering van het Oude Testament – Ezra en Nehemia, met hun tijdgenoten Haggaï en Zacharia en tenslotte Maleachi, die enige tijd later leefde en profeteerde. Daarna hebben gedurende zo'n 400 jaar geen profeten meer gesproken. Maar in de tijd van Jezus, zijn vele profetieën in vervulling gegaan, namelijk die betrekking hebben op de komst van de Messias. Die met betrekking tot zijn koningschap zouden nog veel langer moeten wachten op vervulling.
naar boven 