apologetische studies

De Islam

Inhoudsopgave

Het onbekende heilige boek

Van de Heilige Boeken die de Islam erkent, wordt eigenlijk alleen de Koran gelezen. De andere, die we ook in de Bijbel vinden, zijn voor de meeste moslims echter totaal onbekend terrein. Maar wat is er tegen om onbekend terrein te gaan verkennen?
Wie een goede relatie heeft met een moslim, kan best eens voorstellen om samen de Bijbel, dat onbekende Heilige Boek, te gaan lezen. Er zijn dan een paar onderwerpen, die zeker aandacht verdienen.

Belangrijke thema's

ER is één God die de mens gemaakt heeft om Hem te dienen en lief te hebben. De Bijbel laat ons zien, dat God zowel Schepper als Verlosser is (Psalm 33, 95, 105). En ook de discipelen van Jezus hebben ons gewaarschuwd om geen andere goden te aanbidden (Galaten 1:6-9; Galaten 5:10; Openbaring 21:8).
Maar het dienen van God is heel wat meer, dat tijdens een ritueel je knieën buigen. Ware aanbidding is: God liefhebben boven alles en onze naasten als onszelf. Een ritueel op zich kan heel goed en waardevol zijn, maar wat echt telt, is ons hart. Lees bijvoorbeeld maar eens in Jesaja 58 over de ware betekenis van het vasten.
En als je de Tien Geboden leest, die ook door moslims onderschreven wordt, moet je de betekenis van Gods wet in het oog houden, zoals die omschreven is door Jezus in de bergrede (Matteüs 5:21-30).

God houdt van ons en wil ons onze zonden vergeven (Lucas 15:11-32; Psalm 103:8-14).
De moslim ziet God als de Almachtige, die ver verheven is boven zijn schepping en met niets of niemand te vergelijken. Het is een zonde om menselijke eigenschappen op God te projecteren.
Het wezen van Gods karakter zoals dat in de Bijbel omschreven wordt, namelijk dat God liefde is, is voor een moslim onacceptabel, hoewel hij gelooft, dat God liefheeft (Soera 3:134, 140).
In het Onze Vader wordt God als Vader aangesproken. Maar deze manier om de relatie tussen God en de mens te omschrijven, is voor een moslim ook niet acceptabel.
Maar toch willen we hem laten weten, dat God meer van ons houdt dan een vader of een moeder. Het verhaal van de verloren zoon kan ons helpen. Ondanks de beledigingen van de zoon, blijft de vader hem als een zoon zien en houdt hij nooit op van zijn zoon te houden. Zo kan God nooit ophouden ons lief te hebben; hij wil als een vader voor ons zorgen.
Toch zullen moslims er bezwaar tegen maken dat we zo over God spreken als over een vader. Maak daarom duidelijk, dat het geen vaderschap is in de materiële, lichamelijke zin van het woord. Vergelijk het met Atatürk, die door velen als een vader voor de Turken gezien wordt.
Als mens heb je nu eenmaal woorden gebruiken uit de menselijke wereld als je spreekt over het wezen van God. Zelfs de Koran vertelt ons over God die kan zien en horen, die handen heeft en een gezicht en die zit op een troon. Betekent dat, dat God een gezicht, oren, ogen, handen en benen heeft in de materiële betekenis van het woord?

Het verhaal van Adam en Eva is, zij het in iets gewijzigde vorm, ook onder moslims bekend. Volgens de Koran zijn het de eerste mensen die uit de hemel gestuurd zijn naar de aarde omdat ze ongehoorzaam waren (Soera 2:30-39; 7:19-27; 20:115-122).
Moslims geloven niet dat de mens van nature zondig is. Ze realiseren zich wel, dat hun leven niet lijkt op wat het had moeten zijn. Maar het is in hun optiek mogelijk om de fouten en vergissingen te compenseren met goede daden. Zonde is niet de fundamentele scheiding tussen God en mensen waarover de Bijbel ons vertelt in Jesaja 53:6; 59:2). Deze scheiding kan niet ongedaan gemaakt worden door goede daden, maar alleen door Gods ingrijpen (Romeinen 3:9-24; 1 Johannes 1:8-10).
Maar moslims kunnen ook nooit zeker zijn van vergeving. Je moet altijd maar afwachten hoe de balans tussen zonden en verdiensten uiteindelijke zal uitvallen. Alleen God weet de uitkomst en het staat Hem vrij om wie Hij wil vergeving te schenken of niet.

Berouw is voor een moslim een weg om vergeving te verkrijgen. Het werkt mee ten goede op de weegschaal van zonden en verdiensten. Maar laat hem vanuit de Bijbel zien, dat berouw een schreeuw om verlossing is van iemand die schuldig bevonden en ter dood veroordeeld is (Lucas 18:9-14; Psalm 51).
En God verzekert dat zelfs de grootste zonde vergeven kan worden (Lucas 23:43). Vreugde en vergeving zijn kenmerken van het christelijke leven (Psalm 103:8-14). Ze zijn het resultaat van Jezus' komst in de wereld om zijn volk te redden van hun zonden (Matteüs 1:21).

Omdat God ons door Jezus het goede nieuws van de vrede is komen brengen, is het goed om eens na te denken over het leven van Jezus (Handelingen 10:34-38).
Jezus is voor moslims een belangrijke profeet, die de tekst van de Indjiel het evangleie heeft ontvangen. De levens van de profeten zijn een voorbeeld voor de gelovigen, maar nooit worden ze aangebeden.
Jezus wordt meer dan 90 keer in de Koran genoemd. De maagdelijke geboorte worden genoemd, de grote wonderen die Hij deed (Hij genas de blinden en kreupelen, zelfs doden wekte Hij tot leven) , Hij wordt genoemd het Woord van God, de Geest van God, Messias, zoon van Maria. Hij zou de komst van Mohammed hebben voorzegd (Soera 61:6), maar Hij claimde slechts een dienstknecht van God te zijn, niet Gods Zoon. Maar ondanks de hoeveelheid informatie herkennen we nauwelijks de Jezus "der Schriften", zoals Hij in het evangelie geschilderd wordt.
Het beste wat je kunt doen om je moslimvriend vertrouwd te maken met Jezus is met hen het evangelie lezen, bijvoorbeeld het evangelie naar Lucas. Gaandeweg zal hij ontdekken, die Jezus is. Net als de discipelen, die na enige tijd met Jezus meegewandeld te zijn en met hem te hebben gesproken, erkenden, dat Hij meer was dan een profeet (Matteüs 16:13-17).
Laat hem de feiten zien die hij nog niet kende over Jezus. Laat hem zien, dat Hij geen wonderdoener was, maar dat zijn wonderen tekenen waren van Gods liefde en barmhartigheid voor mensen in nood (Lucas 4:16-19). Hij kwam niet om te heersen, maar om te dienen.
Het is ook goed om te benadrukken, dat het Oude Testament sprak over de komst van Jezus en zijn lijden en sterven aan het kruis. Daardoor wordt duidelijk, dat dit het hoogtepunt is in de wereldgeschiedenis.
Maak ook geen vergelijking tussen Mohammed en Jezus. Probeer maar alleen te laten zien, dat Jezus meer is dan een profeet: de zelfopenbaring van God (Hebreeën 1:1-3).

Christenen geloven, dat Jezus Zichzelf geofferd heeft, maar zoals we gezien hebben, zullen moslims ontkennen, dat Jezus stierf aan het kruis. Het is moeilijk voor hen om te geloven, dat Hij zijn leven gaf om onze zonden te verzoenen. Maar laat de Bijbel voor zichzelf spreken (Lucas 18:31-34, Johannes 10:11-18).
Zelfs de discipelen begrepen de aankondigingen van het lijden niet. Zelfs na de opstanding moest Hij het hun nog uitleggen.

• Mensen wilden Jezus doden.
  Hoewel Jezus vrede, genezing en vergeving bracht, wilden de godsdienstige leiders hem doden, omdat hij duidelijk maakte dat liefde meer was dan een leven in overeenstemming met de wetten. Hij toonde hen de zondigheid van hun eigen hart. Zelfs zijn eigen discipelen lieten Hem in de steek (Lucas 22:54-62).
• Jezus gaf zijn leven vrijwillig (Johannes 10:11-18)
  Jezus wist dat Hij kwam om zijn leven te geven en zo de Schriften te vervullen (Psalm 22, Jesaja 53). Toen Hij het laatste avondmaal met zijn discipelen vierde, legde Hij hun uit, dat Hij zijn leven voor hen zou geven. Sindsdien is het Avondmaal gevierd als een dankbare herinnering aan dat geweldige offer.
• Jezus gaf zijn leven om verzoening te bewerken
  Moslims benadrukken Gods rechtvaardigheid en ze hebben daarin gelijk. Maar ze bedoelen daarmee, dat iedereen voor zijn eigen zonden moet boeten. Onder hen bestaat een vaag idee, dat je door een tijdelijk verblijf in de hel vrij kunt worden van de last der zonden.
  Het resultaat van Christus' offer is, dat de christen zeker weet, dat zijn zonde vergeven is. Want God bevrijdt allen, die het offer van Jezus aanvaarden. Hij vraagt van ons geen offer of inspanning om het goede te doen. Vergeving is een vrije gift.
  De gedachte aan een plaatsvervangend offer kun je ook in de Koran vinden (Soera 37:100-107), waar Abraham een offerdier krijgt om dat te offeren in plaats van zijn zoon. Genesis 22, waaruit deze geschiedenis stamt, is dus een prachtige illustratie van Jezus, het Lam van God dat de zonden der wereld wegneemt.

Moslims geloven dat Jezus niet gestorven is, maar dat Hij weggenomen werd naar de hemel. Maar dat betekent voor hen niet, dat Hij leeft. Zij zoeken een toevlucht bij God zonder de tussenkomst van Jezus of enige andere profeet.
Maar in de praktijk hopen moslims dat God hen zal zegenen door een profeet of een heilige op wie ze kunnen vertrouwen. Want omdat ze bang zijn voor de Dag van het Oordeel en kwade machten vrezen, zoeken ze hulp in de aanbidding van heiligen en het gebruik van een talisman.
Maar door te lezen over de opstanding, kunnen we hun uitleggen, dat de kwade machten, inclusief de duivel (shaitan), verslagen zijn. Wij geloven, dat Jezus overwinnaar is leeft (1 Korintiërs 15:1-22; Hebreeën 2:14-18 om ons bij te staan in de strijd tegen de zonde en boze machten.
Als we als christenen zeggen, dat we bij God schuilen, bedoelen we dat we vertrouwen op Jezus, omdat aan Hem alle macht in de hemel en op aarde gegeven is (Matteüs 28:19). En als we bidden, bidden we in Jezus' naam, vertrouwend op zijn zorgende liefde. Jezus heeft zelf de strijd met satans kracht doorstaan en kan ons effectief helpen (Hebreeën 2:18).
En zoals Jezus uit de doden is opgestaan, geloven wij, dat we uit de dood zullen herrijzen om voor eeuwig te leven. Zijn opstanding is de garantie dat er hoop voor ons is als we sterven.

Voor christenen zijn zowel de Heilige Geest als de kerk of gemeente van Christus belangrijk (Johannes 14:26; Handelingen 2:37-47). Maar weet je moslimvriend eigenlijk wel wat dat inhoudt?
Als moslims de uitdrukking "geest van God" gebruiken (Soera 17:85), denken ze aan een geschapen wezen, zoals de engel Gabriël of de profeet Jezus (Soera 19:17; 4:171). De belofte van onze God dat de Geest zou komen, wordt door hen toegepast op Mohammed. De Geest van God, die woont in de ons en die ons leidt, is hun onbekend. Het is ook vreemd voor hen, dat leiding niet kan worden verklaard als een stelsel van regels en rituelen.
Daarom moeten we uitleggen, dat de kerk niet alleen maar een gezelschap is van mensen die in Jezus geloven, maar dat de Geest hen maakt tot een gemeenschap, waarover Jezus heerst. Waar Hij wordt erkend als Heer, belijden mensen elkaar hun zonden, heeft men elkaar lief en leeft men in vrede en vreugde (Galaten 5:22,23), omdat God door zijn Geest woont in iedere gelovige individueel. En iedereen die in Jezus gelooft, ontvangt de Heilige Geest (Handelingen 2:38), door wie we God onze Vader mogen noemen.
Maar wees ook eerlijk: vaak volgen christenen de stem van hun eigen hart en niet die van de Geest, anders zouden ze spreken en handelen op de manier die hun door Jezus is onderwezen (Johannes 14:26). De oorzaak daarvan is, dat het menselijke hart, ook dat van christenen, niet geneigd is om lief te hebben en te dienen, maar om te heersen en anderen klein te krijgen.

naar boven